Książka "Noszenie dzieci" autorstwa Marty Szperlich-Kosmali wydawnictwa Natuli to książka o tym, że noszenie dzieci naprawdę rozwiązuje codzienne problemy rodzicielskie.
“Noszone dzieci płaczą mniej”. - Tą prostą prawdę podpowiada nam nasza intuicja, potwierdzają ją także badania naukowe. Kiedy nasze dziecko płacze, bierzemy je na ręce.
Codzienne problemy rodziców są zwykle podobne:
oraz
Odpowiedź, jaką dostarcza książka, jest prosta — dziecko chce być noszone!
Chce być noszone, bo noszenie to bliskość. A bliskość to warunek przetrwania, zdrowia i rozwoju. Potrzebę bliskości posiadają dzieci urodzone teraz, miały ją również dzieci urodzone tysiące lat temu, a nawet wcześniej.
Noszenie to pierwotny i naturalny sposób opieki nad dzieckiem.
Książka “Noszenie dzieci” jest pierwszą przekrojową książką polskiej autorki poświęconą tej prostej, naturalnej czynności. Napisana przez specjalistkę i wieloletnią trenerkę chustonoszenia, we współpracy z redakcją serwisu dziecisawazne.pl i Wydawnictwem Natuli.
Książka to przekrojowy poradnik odpowiedni dla tych rodziców, którzy zastanawiają się nad noszeniem, już noszą i chcieliby poszerzyć swoje umiejętności oraz tych, którzy — jak autorka — widzą w noszeniu głęboki, ogólnoludzki sens.
Rodzice, którzy noszą swoje dzieci — w chuście lub nosidle — doskonale wiedzą, że codzienne czynności: robienie zakupów, gotowanie, spotkania z przyjaciółmi, spacery, są po prostu łatwiejsze. Noszenie przywraca rodzicom „wolne ręce”, a tym samym stwarza bardziej komfortowe warunki dla rodzicielstwa.
Marta Szperlich-Kosmala - doradczyni noszenia dzieci polskiej Akademii Noszenia Dzieci i niemieckiej Trageschule. Propaguje noszenie jako sposób pielęgnacji niemowląt oraz rodzicielstwo oparte na wiedzy antropologicznej.
Bibliografia (261)
Noszenie dziecka w chuście lub nosidle odpowiada na jego bieżące potrzeby, więc siłą rzeczy będzie się zmieniało wraz z rozwojem. Warto zdawać sobie sprawę z tego, czego na danym etapie potrzebuje dziecko i w jaki sposób chusta te potrzeby realizuje – chociażby po to, aby poznać lepiej tego małego, jeszcze zagadkowego człowieka.
Okres tuż po urodzeniu jest bardzo ważny zarówno dla rodziców, jak i dziecka. To czas intensywnej budowy więzi pomiędzy opiekunami a maleństwem. Cokolwiek spotka niemowlę, weźmie to ono za naturę świata. Jeśli będziemy je traktować łagodnie, uzna, że świat jest miejscem łagodnym i spokojnym.
Nie zapominajmy, że przyjście na świat to dla noworodka ogromny stres. Ponadto pierwsze chwile mogą nie być łatwe ze względu na rozmaite pediatryczne dolegliwości (kolki, ulewania). Dajmy mu czas, niezbędny, aby przywyknąć do życia. Ów tranzyt z wnętrza brzucha do świata zewnętrznego ułatwi użycie chusty na starcie życiowej drogi.
• bliskości,
• dotyku,
• jedzenia,
• reakcji na swoje potrzeby (tzw. responsywnych rodziców),
• biernego współuczestnictwa w życiu rodziny,
• możliwości przełączenia się na tryb off przy nadmiarze bodźców.
Noszenie dziecka w chuście w pierwszym okresie życia pozwala na realizację większości tych potrzeb. W opiece nad noworodkiem obok chustonoszenia warto nauczyć się podstawowych umiejętności związanych ze sposobem podnoszenia dziecka oraz noszeniem na rękach (tzw. instruktaż pielęgnacyjny można uzyskać u fizjoterapeuty).
• w pozycji wertykalnej (pionowej),
• w pozycji brzuch do brzucha, czyli w wiązaniach z przodu (kangur, kieszonka),
• dbając o prawidłową pozycję stawów biodrowych (więcej w rozdziale: Zasady bezpiecznego noszenia),
• najlepiej sprawdzi się chusta o splocie skośno-krzyżowym, niezbyt gruba (o gramaturze do 250 g/m2), utkana z bawełny.
• Noworodek po zawiązaniu w chuście prawie natychmiast zasypia, ale – mimo że jest noszeniakiem – nie zawsze entuzjastycznie reaguje na wkładanie go do chusty. Dotyczy to zwłaszcza dzieci z wyzwaniami rozwojowymi (wcześniaki, nieprawidłowe napięcie, asymetria). W takim przypadku najlepiej jest delikatnie przyzwyczajać dziecko do noszenia: poprzez dotyk i kangurowanie, turlanie po naszym własnym ciele, trzymanie na brzuszku na kolanie.
• Niekiedy warto nabyć wprawy w wykonywaniu wiązań na misiu lub poduszce.
• Nie zapominajmy o zasadzie różnorodności i zapewnijmy maluszkowi możliwość przebywania w różnych pozycjach na różnych powierzchniach (najlepiej na podłodze).
• Nosimy nieprzerwanie nie dłużej niż 2–3 godziny. Po zabawie na podłodze dziecko może wrócić do chusty na drzemkę.
• Prawidłowa pozycja w chuście stymuluje osadzanie się głowy kości udowej w panewce biodrowej i niejednokrotnie sprzyja przyspieszonemu kostnieniu tych struktur, a zatem wspomaga późniejszą naukę chodzenia.
• Noworodek nabywa umiejętności samoregulacyjnych, które teraz go uspokajają, a w przyszłości przyczynią się do skutecznej nauki regulacji własnych emocji.
Jeśli jesteś mamą, która pierwsze karmienie piersią kojarzy ze stresem, zakłopotaniem i piętrzącymi się pytaniami związanymi z tym tematem: co ile godzin, jak długo, ile czasu masz karmić piersią - trafiłaś pod dobry adres :)
Nie obawiaj się mitów i niedopowiedzeń związanych z karmieniem. Nasze propozycje książkowe z pewnością będą solidną porcją wskazówek, jak odnaleźć się w nowych okolicznościach.
